Wim Helsen over Laura van Dolron: “Wat mij meer dan een keer is overkomen bij voorstellingen van Laura van Dolron, is dat ik de zaal anders naar buiten ga, dan ik naar binnen kwam. Lichter, alerter, wakkerder, bescheidener soms ook.
Laura maakt voorstellingen waar veel bij gelachen kan worden, maar die ook heel ernstig zijn, waarin ze dingen probeert uit te puren of te begrijpen. Als ik naar een voorstelling ga kijken, dan wil ik het liefst zoiets beleven. Ik wil lachen of ontroerd worden, stil gemaakt worden."
Bijgestaan door acteur en schrijver Willem de Wolf (Cie de KOE) en twee muzikanten maakt Laura van Dolron een voorstelling waarbij ze vertrekt van vragen die ons allemaal bezig houden.
"Bij ons was er dit na de voorstelling: diepe ontroering en respect. Het kluitje dat ons werd aangereikt, voelt bijna als een klomp goud." Het Nieuwsblad
De vragen vormen de basis voor een voorstelling die elke avond live wordt gecomponeerd tussen de acteurs en de muzikanten. half improviserend bieden ze je antwoorden, op het scherpst van de snede, met humor maar ook met de ambitie om de antwoorden te vinden die het publiek verdient!
Een filosofisch theaterconcert vol zoeken en vinden, vol hoop en wanhoop, en uiteindelijk is er misschien een antwoord dat alle vragen overstijgt.
Hoedanook, je loopt deze voorstelling glimlachend buiten!
'Het is knap hoe creatief en inventief het viertal komt tot antwoorden op vragen.' – NRC
'Originele van Dolron gaat levensvragen doortastend te lijf.' - de Volkskrant
Nog in de pers:
* "van Dolron en vooral De Wolf (de KOE) zijn erg innemend, waardoor je graag naar ze blijft kijken en luisteren." Scènes
* "De schurende vorm creëert een intrigerende microcosmos van de werkelijkheid: een plek waar we ondanks onze grote onderlinge verschillen toch samen vorm aan moeten geven." Theaterkrant
* "Door de verschillen tussen van Dolron en De Wolf een heel spannend avontuur." RiRo
* "Het is knap hoe creatief en inventief het viertal tot antwoorden komt op vragen die variëren van ‘Wat moet ik doen na mijn afstuderen’ tot ‘Wat is kunst’. (...) Als improvisaties lukken, zoals zaterdag, dan ervaar je de magie van theater, van een echtheid waar acteurs normaal gesproken lang op oefenen." NRC Handelsblad
* "Bij ons was er dit na de voorstelling: diepe ontroering en respect. van Dolron en De Wolf hebben dan wel niet gerepeteerd voor dit stuk, bij elke vraag van iemand die de toekomst veeleer zwart ziet, wijzen zij, als doorwinterde podiumfilosofen, op kleine elementen van schoonheid die we in al onze verwarring en kronkels soms zelf uit het oog dreigen te verliezen. Het kluitje dat ons werd aangereikt, voelt bijna als een klomp goud." Het Nieuwsblad
